گریه اندر بر کسی شکستن
لغتنامه دهخدا
گریه اندر بر کسی شکستن . [ گ ِرْ ی َ / ی ِ اَ دَ ب َ رِ ک َ ش ِ ک َ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از گریه گلوی او را گرفتن :
ز سختی گریه اندر بَرْش بشکست
شکنج گریه گفتارش فروبست .
ز سختی گریه اندر بَرْش بشکست
شکنج گریه گفتارش فروبست .
(ویس و رامین ).