گریبان دریده
لغتنامه دهخدا
گریبان دریده . [ گ ِ دَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کسی که گریبان خود را پاره کرده باشد. آنکه یقه چاک داده باشد. مجازاً، بی پروا. بی محابا :
ببین که عمر گریبان دریده میگذرد
بگیر دامنش ازره بسوی باده بیار.
ببین که عمر گریبان دریده میگذرد
بگیر دامنش ازره بسوی باده بیار.
خاقانی .