گره طاعون
لغتنامه دهخدا
گره طاعون . [ گ ِ رِ هَِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) غلوله که نزدیک زهار و بغل از مواد موی متولد شود و آن بالخاصیت مهلک باشد. (آنندراج ) :
کام عاشق چو درآید به بغل می میرد
غنچه بر شاخ گل ما گره طاعون است .
کام عاشق چو درآید به بغل می میرد
غنچه بر شاخ گل ما گره طاعون است .
سلیم (از آنندراج ).