گرایهلغتنامه دهخداگرایه . [ گ َ ی َ / ی ِ ] (اِ) نای . گلو : فراخ بوده گرایه چو نای نی زآنکه صدا بلند درآید ز کرنای و نفیر.ابوالمعالی (از شعوری ص 305).
