گاه بگاه

گاه بگاه . [ ب ِ ] (ق مرکب ) وقت بیوقت :
خارخار دل نازک شده از گوشه ٔ چشم
مژه برهم زدن گاه بگاهی که تراست .

شانی (از آنندراج و مجموعه ٔ مترادفات ص 295).