کوره تاب
لغتنامه دهخدا
کوره تاب . [ رَ / رِ ] (نف مرکب ) تابنده ٔ کوره . افروزنده ٔ کوره . آتش افروز کوره . آنکه در کوره آتش بیفروزد. آنکه کوره را تافته کند :
کوره تابان کیمیای سپهر
که آگهی بودشان ز ماه و ز مهر.
و رجوع به ترکیب «کوره تابان کیمیای سپهر» ذیل کوره شود.
کوره تابان کیمیای سپهر
که آگهی بودشان ز ماه و ز مهر.
نظامی .
و رجوع به ترکیب «کوره تابان کیمیای سپهر» ذیل کوره شود.