که خوار

که خوار. [ ک َه ْ خوا /خا ] (نف مرکب ) کاه خوار. که کاه خورد. که خوراک وی کاه باشد چون اسب و استر و دیگر ستوران :
ز علم بهره ٔ ما گندم است و بهر تو کاه
گمان مبر که چو تو ما ستور که خواریم .

ناصرخسرو.