کهن پوستین
لغتنامه دهخدا
کهن پوستین . [ ک ُ هَم ْ / هُم ْ ] (ص مرکب ) شخصی که به سبب کبر سن پوست اندامش به رنگ پوستین شده باشد. (از آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ) :
کهن پوستینی درآمد به جنگ
چو از ژرف دریا برآید نهنگ .
|| آنکه دارای شکل پیر و لباس کهنه باشد. || پیرمرد. (ناظم الاطباء).
کهن پوستینی درآمد به جنگ
چو از ژرف دریا برآید نهنگ .
نظامی (از آنندراج ).
|| آنکه دارای شکل پیر و لباس کهنه باشد. || پیرمرد. (ناظم الاطباء).