کل ء
لغت‌نامه دهخدا
کل ء. [ ک َل ْءْ ] (ع مص ) کلاءة. نگاهبانی کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || به تازیانه زدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || درنگی کردن در ادای دین و پی ماندن . || گیاه ناک گشتن زمین . || باربار نگریستن در چیزی و برگردانیدن نگاه در آن . || سپری شدن عمر و زندگی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || چریدن ماده شتر گیاه را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
