کله معلق خوردنلغتنامه دهخداکله معلق خوردن . [ ک َل ل َ / ل ِ م ُ ع َل ْ ل َ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) با سر بر زمین خوردن . با کله بر زمین افتادن .
