کلاهو
لغتنامه دهخدا
کلاهو. [ک َ ] (اِ مرکب ) نوعی از آهوی بی شاخ باشد. (برهان ) (فرهنگ رشیدی ) (از انجمن آرا) (آنندراج ). از کل + آهو. آهوی بی شاخ . کل . توضیح اینکه عادةً مراد از کل و کلاهو آهوی نر بدون شاخ است ولی در تقسیم بندی نشخوارکنندگان آهوانی که در دسته ٔ کل ها قرار می گیرند، همه فاقد شاخ نیستند بلکه تعدادی از آهوان شاخدار نیز در آن دسته جای دارند. (فرهنگ فارسی معین ) :
ز گور و کلاهو نبد هیچ شیر .
ز گور و کلاهو نبد هیچ شیر .
فردوسی (از آنندراج ).