کشفی
لغت‌نامه دهخدا
کشفی . [ ک َ ] (اِخ ) یکی از شعرای باستانی است و از اشعارش در لغت نامه ٔ اسدی دو بیت ذیل بشاهد آمده است . (یادداشت مؤلف ) :
بخواهم که شاها عنایت دهی
که باشد مرا عون تو پروبال .
زلف بر رخسار آن دلبر چو دیدم بیقرار
می بیندازم در آتش جان و دل چون داربوی .
بخواهم که شاها عنایت دهی
که باشد مرا عون تو پروبال .
؟ (لغت فرس چ اقبال ص 325).
زلف بر رخسار آن دلبر چو دیدم بیقرار
می بیندازم در آتش جان و دل چون داربوی .
؟ (لغت فرس ص 519).
