کرچ کرچ
لغتنامه دهخدا
کرچ کرچ . [ ک َ ک َ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) قطعه قطعه . کرج کرج . قاش قاش . تکه تکه . (فرهنگ فارسی معین ) :
به تیغ اگر بکند کرچ کرچ پهلویم
بسان خربزه ٔ نرم دل خموشم من .
به تیغ اگر بکند کرچ کرچ پهلویم
بسان خربزه ٔ نرم دل خموشم من .
سیفی بدیعی (از آنندراج ).