کرشته
لغتنامه دهخدا
کرشته . [ ک ِ رِ ت َ / ت ِ ] (اِ) خس و خاشاک را نامند. (فرهنگ جهانگیری ) (از ناظم الاطباء). خس و خاشاک باشد. (برهان ) :
زمین و آسمان پر از فرشته ست
تو کی بینی که چشمت پرکرشته ست .
زمین و آسمان پر از فرشته ست
تو کی بینی که چشمت پرکرشته ست .
عطار.
