کراب

کراب . [ ک ِ ] (ع مص ) بار کردن ناقه را. (از منتهی الارب ). بار بستن بر ستور. (فرهنگ فارسی معین ). کَرب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) :
جایی همی بینم خراب اندر میان او سحاب
آتش زده گاه کراب از قوت برق و هطل .

لامعی (از فرهنگ فارسی معین ).

رجوع به کرب شود.