کتف سار
لغتنامه دهخدا
کتف سار. [ ک َ ت ِ ] (اِ مرکب ) کتف ساره . سر دوش . سر شانه . (فرهنگ فارسی معین ) :
آورد لاَّلی به جوال و به عبایه
از ساحل دریا چو حمالان به کتف سار.
و رجوع به کتف ساره شود.
آورد لاَّلی به جوال و به عبایه
از ساحل دریا چو حمالان به کتف سار.
منوچهری .
و رجوع به کتف ساره شود.