کارآگاهی
لغتنامه دهخدا
کارآگاهی . (حامص مرکب ) اطلاع و معرفت به اجسام . (ناظم الاطباء).
- اداره ٔ کارآگاهی ؛ اداره ای در شهربانی که وظیفه ٔ آن کسب اطلاعات مخفی و کشف جرایم است .
- اداره ٔ کارآگاهی ؛ اداره ای در شهربانی که وظیفه ٔ آن کسب اطلاعات مخفی و کشف جرایم است .