کاتب جوینی

کاتب جوینی . [ ت ِ ب ِ ج ُ وَ ] (اِخ ) حسن بن علی بن ابراهیم بغدادی جوینی الاصل خطاط کاتب مشهور مکنی به ابوعلی و ملقب به فخرالکتاب ، خطش در نهایت جودت بود و اکثر کتابها را که در دست مردم بوده به اجرت بسیار گران استنساخ نموده است . در شام از ندمای اتابک زنگی بود و بعد از وفات او نزد پسرش نورالدین محمود مقرب گردید و عاقبت به مصر رفت و اقامت گزید و در سال 586 هَ . ق . در قاهره درگذشت . (ریحانة الادب ج 3 ص 332 و ج 1 ص 290). رجوع شود به ابن خلکان چ تهران (ج 1 ص 158) و ابوعلی حسن بن علی جوینی کاتب در همین لغت نامه .