چیزخواننده
لغت‌نامه دهخدا
چیزخواننده . [ خوا / خا ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) که خواندن تواند. باسواد. دبیر. دانشمند ج ، چیزخوانندگان :
بیاریم پیران داننده را
شکیبادل و چیزخواننده را.
سدیگر هرآن کس که داننده بود
نویسنده و چیزخواننده بود.
چنین داد پاسخ که نزد تو من
نیایم مگر با یکی انجمن .
که باشند پیش تو دانندگان
جهاندیده و چیزخوانندگان .
بیاریم پیران داننده را
شکیبادل و چیزخواننده را.
فردوسی .
سدیگر هرآن کس که داننده بود
نویسنده و چیزخواننده بود.
فردوسی .
چنین داد پاسخ که نزد تو من
نیایم مگر با یکی انجمن .
که باشند پیش تو دانندگان
جهاندیده و چیزخوانندگان .
فردوسی .
