چهارخوانلغتنامه دهخداچهارخوان . [ چ َ / چ ِ خوا / خا ] (اِ مرکب ) چهارجوی بهشت . || (اِخ ) کنایه از نیل و فرات و دجله و جیحون است . رجوع به چارخوان شود.