چلیم
لغتنامه دهخدا
چلیم . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) چیزی که تنباکو در آن گذاشته آتش بر آن نهند. (آنندراج ). مرادف چلم . (از آنندراج ). مأخوذ از هندی چلم و سرغلیان . (ناظم الاطباء). در لهجه ٔ بلوچی قلیان :
ما چو طغرا بهواداری مینامئلیم
دستیار نی بدبوی چلیم اینجا کیست ؟.
رجوع به چلم شود.
ما چو طغرا بهواداری مینامئلیم
دستیار نی بدبوی چلیم اینجا کیست ؟.
باقر کاشی (از آنندراج ).
رجوع به چلم شود.