چاکرپرور
لغتنامه دهخدا
چاکرپرور. [ ک َ / ک ِ پ َرْ وَ ] (نف مرکب ) صاحب و خداوند. (آنندراج ). ارباب . آقا. مخدوم . آنکه ملازمان و خدمتکاران خود را نیکو پرورد و در تأمین معاش و ترضیه خاطر آنان کوشد. چاکردار :
در هنرمندی و عقل او را تویی پروردگار
کس ندید و کس نبیند چون تو چاکرپروری .
و رجوع به چاکردار شود.
در هنرمندی و عقل او را تویی پروردگار
کس ندید و کس نبیند چون تو چاکرپروری .
امیرمعزی (از آنندراج ).
و رجوع به چاکردار شود.