پیشار
لغتنامه دهخدا
پیشار. (اِ مرکب ) بمعنی پیشاب آدمی است عموماً و قاروره ٔ بیمار خصوصاً که پیش طبیب آرند. (آنندراج ). ادرار. بول . قاروره . پیشیار. تفسره :
پزشک آمد و دید پیشار شاه
سوی تندرستی نبد کار شاه .
رجوع به پیشیار شود.
پزشک آمد و دید پیشار شاه
سوی تندرستی نبد کار شاه .
فردوسی .
رجوع به پیشیار شود.