پهن گشادن
لغت‌نامه دهخدا
پهن گشادن . [ پ َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) بسط کردن . پهن وا کردن .
- پهن گشادن گوش ؛ بدقت شنودن :
چو قیدافه آگه شد از قیدروش
ز بهر پسر پهن بگشاد گوش .
بفرمود شه تا زبان برگشاد[فرستاده ]
سخنها همه سر بسر کرد یاد
فریدون بدو پهن بگشاد گوش
چو بشنید مغزش برآمد بجوش .
بدو گفت گودرز بازآر هوش
سخن بشنو و پهن بگشای گوش .
تو ای گرد پیران بسیار هوش
بدین گفته ها پهن بگشای گوش .
- پهن گشادن گوش ؛ بدقت شنودن :
چو قیدافه آگه شد از قیدروش
ز بهر پسر پهن بگشاد گوش .
فردوسی .
بفرمود شه تا زبان برگشاد[فرستاده ]
سخنها همه سر بسر کرد یاد
فریدون بدو پهن بگشاد گوش
چو بشنید مغزش برآمد بجوش .
فردوسی .
بدو گفت گودرز بازآر هوش
سخن بشنو و پهن بگشای گوش .
فردوسی .
تو ای گرد پیران بسیار هوش
بدین گفته ها پهن بگشای گوش .
فردوسی .
