پنجه پایه
لغت‌نامه دهخدا
پنجه پایه . [ پ َ ج َه ْ ی َ/ ی ِ ] (اِ مرکب ) پنجاه پایه . پنجاه پله :
بی بَدَل صدری ورای تو بَدل داند زدن
تخت پنجه پایه بر اعدا به چاه شست باز.
که خواند تخته ٔ عصیان تو که درنفتاد
ز تخت پنجه پایه به چاه پنجه ٔ باز.
بی بَدَل صدری ورای تو بَدل داند زدن
تخت پنجه پایه بر اعدا به چاه شست باز.
سوزنی .
که خواند تخته ٔ عصیان تو که درنفتاد
ز تخت پنجه پایه به چاه پنجه ٔ باز.
سوزنی .
