پل شکستن بر
لغت‌نامه دهخدا
پل شکستن بر. [ پ ُ ش ِ ک َ ت َ ب َ ] (مص مرکب ) کنایه از محروم ماندن و بی نصیب شدن باشد. (برهان قاطع). بی بهره گردانیدن . (آنندراج ) :
فلک پل بر دلم خواهد شکستن
کز آب عافیت بوئی ندارم .
عاشق محتشم بسی داری
پل همه بر من گدا شکنی .
آسمان پل بر سر آن خاکیان خواهد شکست
کآبروی اندر ره آن دلستان افشانده اند.
دشمنان از داغ هجرش رسته اند
پل همه بر دوستان خواهد شکست .
|| بعضی گویند بمعنی غرق کردن باشد. (غیاث اللغاث ).
- پل شکن ؛ خراب کننده ٔ پل :
عمر پلیست رخنه سر، حادثه سیل پل شکن
کوش که نارسیده سیل از پل رخنه بگذری .
فلک پل بر دلم خواهد شکستن
کز آب عافیت بوئی ندارم .
خاقانی (از فرهنگ رشیدی )
عاشق محتشم بسی داری
پل همه بر من گدا شکنی .
خاقانی (از فرهنگ رشیدی ).
آسمان پل بر سر آن خاکیان خواهد شکست
کآبروی اندر ره آن دلستان افشانده اند.
خاقانی .
دشمنان از داغ هجرش رسته اند
پل همه بر دوستان خواهد شکست .
خاقانی .
|| بعضی گویند بمعنی غرق کردن باشد. (غیاث اللغاث ).
- پل شکن ؛ خراب کننده ٔ پل :
عمر پلیست رخنه سر، حادثه سیل پل شکن
کوش که نارسیده سیل از پل رخنه بگذری .
خاقانی .
