وکف

وکف . [ وَ ک َ ] (ع اِ) فساد. بزه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). تباهی . (منتهی الارب ). || عیب . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). || کرانه ٔ کوه . (منتهی الارب ). دامنه ٔ کوه . (اقرب الموارد). || خوی و عرق . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). || فرود زمین درشت سنگ ناک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || برواره مانندی که بر کنیف خانه سازند. (منتهی الارب ). مثل الجناح یکون علی کنیف البیت . (اقرب الموارد). ج ، اوکاف . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). || ضعف و سستی . || ثقل و سنگینی . (اقرب الموارد). گرانی . (منتهی الارب ). || شدت و سختی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || فلان علی وکف من حاجته ؛ اذا کان لایدری علی ما هو منها. || مکروه و نقص : لیس علیک فی هذا الامر وکف ؛ ای لیس علیک فیه مکروه و لا نقص . (اقرب الموارد).