وجیف

وجیف . [ وَ ] (ع مص ) طپیدن وبی آرام گشتن . (منتهی الارب ). مضطرب و پریشان شدن . || گرفته شدن و خفقان قلب . (از اقرب الموارد). || به رفتار وجف رفتن شتر. (منتهی الارب ). پوییدن ستور. (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان علامه ٔ جرجانی ترتیب عادل بن علی ). رجوع به وجف و وجوف شود.