وادع
لغتنامه دهخدا
وادع . [ دِ ](اِخ ) ابن سلیمان مکنی به ابومسلم و متوفی به سال 489 هَ . ق . (مطابق 1096 م .) قاضی معرة النعمان بود که در زمان خود بر امور آن ناحیه استیلا داشت . این اثیر درباره ٔ وی گفته است : وی از لحاظ همت و دانش مرد عصر خویش بود. او در المعرة درگذشت . (الاعلام زرکلی ).