هم دکان
لغتنامه دهخدا
هم دکان . [ هََ دُک ْ کا ] (ص مرکب ) دو تن که در یک دکان کسب کنند. شریک . همکار. || به کنایه ، نزدیک و دوست صمیم :
روز و شب هم سرای و هم دکان
در دکان مرد و در سرای زنی .
روز و شب هم سرای و هم دکان
در دکان مرد و در سرای زنی .
(هزلیات منسوب به سعدی ).