هفت خرگاه
لغت‌نامه دهخدا
هفت خرگاه . [ هََ خ َ ] (اِ مرکب ) هفت فلک . هفت آسمان . هفت خراس :
ای شاه مقربان درگاه
بزم تو ورای هفت خرگاه .
وشاق تنگ چشم هفت خرگاه
بدان ختلی شده نزد شهنشاه .
ای شاه مقربان درگاه
بزم تو ورای هفت خرگاه .
نظامی .
وشاق تنگ چشم هفت خرگاه
بدان ختلی شده نزد شهنشاه .
نظامی .
