هفت حال . [ هََ ] (اِ مرکب ) همیشه و دایم و علی الدوام و همه حال . (برهان ) : گفت چه طرفه طالعی کز در خانه ٔ ششم مهره به کف ، به هفت حال این همه در مششدری . خاقانی .

هفت حال

در هر حال

علی حال

حال

حال گردان

بهر حال

تبه حال

علی کل حال

صورت حال

premidnight

گاودانی

اِحْتَفَظَ بِمقْعَدِهِ في مَجلِسِ الشَّعبِ

زِپِرتُو

شفهاء

unadducible

لغت‌نامه دهخدا