هبر
لغتنامه دهخدا
هبر. [ هَُ ] (ع اِ) آنچه از کتان بیفتد بشانه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). آنچه از کتان در شانه کردن بیفتد. (ناظم الاطباء). || خسته ٔ انگور. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دانه ٔ انگور. هسته ٔ انگور. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). هبرة.