هبةا

هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن علی بن عرام الربعی الاسوانی و الصعیدی ، مکنی به ابومحمد، ادیب و شاعر معروف مصری ، اهل صعید (مصرعلیا) بود. دیوان اشعارش را خود به ترتیب حروف مرتب کرد به سال 550 هَ . ق . درگذشت . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 62). از اشعار اوست :
لاعز للمرء الا فی مواطنه
والذل غایة مایلقی من اغتربا
باقنع بماکان من رزق تعیش به
بحیث انت و کن للبین مجتنبا
و اعلم یقیناً بان الرزق یطلب من
لم یطلب الرزق ایماناً کمن طلباء.

(از معجم الادباء ج 19 ص 285).