نیکی فرمای
لغتنامه دهخدا
نیکی فرمای . [ ف َ ] (نف مرکب ) آمر به معروف . که مردم را به کار خیر و صواب دعوت کند :
تا تو فرمان نبری خلق به فرمان نروند
هرگزش نیک نباشد بدنیکی فرمای .
تا تو فرمان نبری خلق به فرمان نروند
هرگزش نیک نباشد بدنیکی فرمای .
سعدی .