نیمه شب

نیمه شب . [ م َ / م ِ ش َ] (اِ مرکب ، ق مرکب ) وسط شب . نیمه ٔ شب :
کسی کو ندارد بود خشک لب
چنانچون توئی گرسنه نیمه شب .

فردوسی .

آفرین بر مرکبی کو بشنود در نیمه شب
بانگ پای مورچه از زیر چاه شصت باز.

منوچهری .

تو در نیمه شب نیز اگر یاوری
کلیدی بجنبان در این داوری .

نظامی .

محتسب در نیمه شب جائی رسید
در بن دیوار مردی خفته دید.

مولوی .