نوش آذر
لغتنامه دهخدا
نوش آذر. [ ذَ ] (اِخ ) نام یکی از پهلوانان شاهنامه ، و آن فرزند اسفندیار است که در جنگ زابل به دست زواره کشته شد :
یکی مایه ور پور اسفندیار
که نوش آذرش خواندی شهریار.
یکی مایه ور پور اسفندیار
که نوش آذرش خواندی شهریار.
فردوسی .