نهاله گه
لغتنامه دهخدا
نهاله گه . [ ن ِ / ن َ ل َ / ل ِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) نهاله گاه . رجوع به نهاله و نهاله گاه شود :
آن گرد یل نگر که به تیر و سنان گرفت
اندر نهاله گه بدل آهوان هژبر.
از پی خدمت تو تا تو ملک صید کنی
به نهاله گه تو راند نخجیر پلنگ .
به کوه برشد و اندر نهاله گه بنشست
خدنگ پیش بزه کردو نیم چرخ به چنگ .
نهاله گه شیر آهو چریده
گذرگاه شاهین کبوتر گرفته .
آن گرد یل نگر که به تیر و سنان گرفت
اندر نهاله گه بدل آهوان هژبر.
ابوطاهر.
از پی خدمت تو تا تو ملک صید کنی
به نهاله گه تو راند نخجیر پلنگ .
فرخی .
به کوه برشد و اندر نهاله گه بنشست
خدنگ پیش بزه کردو نیم چرخ به چنگ .
فرخی .
نهاله گه شیر آهو چریده
گذرگاه شاهین کبوتر گرفته .
سید حسن غزنوی .