نعار

نعار. [ ن َع ْ عا ] (ع ص ) نافرمان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). عاصی . (متن اللغة) (اقرب الموارد). || حیله گر فتنه دوست . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). حیله گر سختکوش در فتنه انگیزی . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). عاصی سختکوش در فتنه انگیزی . (از المنجد): رجل نعار؛ مردی فتنه انگیز. (مهذب الاسماء). و هی نعارة. (المنجد). || سخت فغان . (آنندراج ) (منتهی الارب ). صیحه کننده و سخت فغان . (ناظم الاطباء). صیاح . (اقرب الموارد) (المنجد) (از متن اللغة). || عِرْق نعار؛ رگی که خون بسیار رود ازآن . (مهذب الاسماء). رگی که خون جوشد از وی . (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (ناظم الاطباء) (ازمتن اللغة). نعور. ناعر. (متن اللغة). || زخمی که از آن خون فوران کند: جرح نعار. (اقرب الموارد) (از المنجد). || (اِ) پرنده ای است شبیه به کناری سبز که صدائی نازک دارد. (از المنجد).