نشیبی
لغتنامه دهخدا
نشیبی . [ ن ِ / ن َ ] (ص نسبی ، اِ) سرازیری . مقابل فرازی :
هوا خوش گردد وبر کوه برف اندر گداز آید
علم های بهاری از نشیبی بر فراز آید.
رجوع به نشیب شود.
هوا خوش گردد وبر کوه برف اندر گداز آید
علم های بهاری از نشیبی بر فراز آید.
فرخی .
رجوع به نشیب شود.