نساکدهلغتنامه دهخدانساکده . [ ن ِ ک َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) خانه ٔ مخصوص که ایرانیان [ زردشتی ] مرده را پیش از حمل به دخمه موقتاً در آن می نهاده اند. (یادداشت مؤلف ). رجوع به نسا شود.
