نسائی

نسائی . [ ن ِ ](اِخ ) شاعره ای است از اهالی نسای خراسان . مؤلف مرآةالخیال نام او را سیدبیگم نوشته آرد: از اولاد سادات خراسانی است و تولدش در محروسه ٔ نسارود واقع شده ازاین جهت نسائی تخلص می کرد و شعرای عصر بر بلندی فکرش اقرار داشتند. در تذکره ٔ صبح گلشن و قاموس الاعلام تنها تخلص او نوشته شده است و نامش مذکور نیست . و در فرهنگ سخنوران نام او فخرالنساء آمده است . از زندگی او و زمان او اطلاعی در دست نیست . این بیت او راست :
عاشقی با قامت ابروکمندی کرده ایم
با همه پستی تمنای بلندی کرده ایم .
مه جمال تو و آفتاب هر دو یکی است
خط عذار تو و مشک ناب هر دو یکی است .

(از قاموس الاعلام ج 6).

رجوع به تذکره ٔ صبح گلشن ص 516 ومرآةالخیال ص 338 و قاموس الاعلام ج 6 و فرهنگ سخنوران ص 600 شود.