نزهت آباد
لغتنامه دهخدا
نزهت آباد. [ ن ُ هََ ] (اِ مرکب ) کنایه از بهشت جاودانی و دنیای دیگر. بهشت عدن . باغ بهشت . جنت :
روانش به مینو پر از نور باد
در آن نزهت آباد مسرور باد.
روانش به مینو پر از نور باد
در آن نزهت آباد مسرور باد.
؟ (از حبیب السیر).