نجیب الدین

نجیب الدین . [ ن َ بُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن علی سمرقندی ، ملقب به نجیب الدین و مکنی به ابوحامد. از دانشمندان عهد خوارزمشاهی و معاصر امام فخرالدین رازی است . وی کتاب الاسباب و العلامات را در علم طب و فن معالجه با استفاده از معالجات بقراط و قانون ابن سینا و کتابهای دیگر تألیف کرد ، او در شهر هرات اقامت داشت و در همین شهربه سال 619 هَ . ق . در قتل عام هرات به دست لشکریان تولی پسر چنگیز مغول کشته شد. (از تاریخ مغول عباس اقبال ص 498). از تصانیف اوست : 1- ابدال الادویه . 2- ادویه ٔ مفرده . 3- الاسباب و العلامات . 4- اصول الترکیب . 5-الاطعمة للاصحاء. 6- الاطعمة للمَرضی ̍ و دیگر کتب طبی .(از ریحانةالادب ج 2 ص 226) (معجم المطبوعات ص 1047).