نای بند
لغتنامه دهخدا
نای بند. [ ب َ ] (اِخ ) از دهات دهستان تمیمی بخش کنگان شهرستان بوشهر است ، در 85 هزارگزی جنوب شرقی کنگان و 5 هزارگزی جاده ٔ شوسه ٔ سابق کنگان به لنگه . در جلگه ٔ گرمسیری در ساحل دریا واقع است و 261 تن سکنه دارد. آبش از چاه و محصولش غلات ، خرما و تنباکو و شغل مردمش زراعت است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).