نامجویی
لغتنامه دهخدا
نامجویی . (حامص مرکب ) نامجوئی . نام جستن . طلب نام کردن . نام طلبی . شهرت طلبی . عمل و صفت نامجوی :
نامجوئی دولت آموزد همی بی شک ترا
نامجوئی را چو دولت نیست هیچ آموزگار.
|| جاه طلبی . منصب طلبی . || ستیزگی و منازعه در شهرت و شجاعت و بهادری و همت . (ناظم الاطباء).
نامجوئی دولت آموزد همی بی شک ترا
نامجوئی را چو دولت نیست هیچ آموزگار.
مسعودسعد.
|| جاه طلبی . منصب طلبی . || ستیزگی و منازعه در شهرت و شجاعت و بهادری و همت . (ناظم الاطباء).