ناسفتگی
لغتنامه دهخدا
ناسفتگی . [ س ُ ت َ / ت ِ ] (حامص مرکب ) سفته نبودن . نابسودگی . مقابل سفتگی :
دری کو را بود مهر خدائی
دهد ناسفتگی بر وی گوائی .
|| بکارت . دوشیزگی . رجوع به سفتگی شود.
دری کو را بود مهر خدائی
دهد ناسفتگی بر وی گوائی .
نظامی .
|| بکارت . دوشیزگی . رجوع به سفتگی شود.