ناسالخورد
لغتنامه دهخدا
ناسالخورد. [ خوَرْ / خُرْ ] (ن مف مرکب ) جوان کم سال . مقابل سالخورد. که سالخورده نیست :
کزین شاه ناسالخورد جوان
چرائید پردرد و خسته روان .
به هرمزد ناسالخورد جوان .
کزین شاه ناسالخورد جوان
چرائید پردرد و خسته روان .
فردوسی .
به هرمزد ناسالخورد جوان .
فردوسی .