نازیبا
لغتنامه دهخدا
نازیبا. (ص مرکب ) زشت . بدشکل . (ناظم الاطباء). قبیح . بدگل :
روی ترکان هست نازیبا و گست
زرد و پرچین چون ترنج آبخست .
گرمی و سردی ترا هر دو مثالست از ستم
زآن همی هریک جهان را زشت و نازیبا کند.
زشت باشد دبیقی و دیبا
که بود بر عروس نازیبا.
|| بی زینت . بی آرایش . (ناظم الاطباء). ناآراسته . نامزین :
ثنای او به دل ما فرونیاید ازآنک
عروس سخت شگرفست و حجله نازیبا.
|| نالایق . || قبیح . زشت . بد. نامستحسن . ناخوب . || ناپسند. ناشایسته . (ناظم الاطباء). نامناسب . نابجا :
سوءالکی است در این حالتم بغایت لطف
گمان بنده چنانست کان نه نازیباست .
|| ناسپاس . بی وفا. (ناظم الاطباء).
روی ترکان هست نازیبا و گست
زرد و پرچین چون ترنج آبخست .
علی فرقدی .
گرمی و سردی ترا هر دو مثالست از ستم
زآن همی هریک جهان را زشت و نازیبا کند.
ناصرخسرو.
زشت باشد دبیقی و دیبا
که بود بر عروس نازیبا.
سعدی .
|| بی زینت . بی آرایش . (ناظم الاطباء). ناآراسته . نامزین :
ثنای او به دل ما فرونیاید ازآنک
عروس سخت شگرفست و حجله نازیبا.
خاقانی .
|| نالایق . || قبیح . زشت . بد. نامستحسن . ناخوب . || ناپسند. ناشایسته . (ناظم الاطباء). نامناسب . نابجا :
سوءالکی است در این حالتم بغایت لطف
گمان بنده چنانست کان نه نازیباست .
انوری .
|| ناسپاس . بی وفا. (ناظم الاطباء).