نارسید
لغتنامه دهخدا
نارسید. [ رَ ] (ن مف مرکب ) نرسیده . کال . نارس . نارسیده . || کودک . نابالغ. تازه سال . اندک سال :
چو افراسیابش به هامون بدید
شگفتید از آن کودک نارسید.
کس اندر جهان کودکی نارسید
بدین شیرمردی و گردی ندید.
چه مایه زن و کودک نارسید
که زیر پی پیل شد ناپدید.
چو افراسیابش به هامون بدید
شگفتید از آن کودک نارسید.
فردوسی .
کس اندر جهان کودکی نارسید
بدین شیرمردی و گردی ندید.
فردوسی .
چه مایه زن و کودک نارسید
که زیر پی پیل شد ناپدید.
فردوسی .